ارائه ­دهنده:
زهرا منصوری

  استاد راهنما:
دکتر  سعید پارسا


  هیات داوران:

دکترمهرداد آشتیانی
 دکتر محمدهادی علائیان


زمان : ۲۸ آبان ماه ۱۴۰۲

  ساعت ۱۱:۳۰

چکیده پایان نامه :

آزمون نرم‌افزار مؤثر، به ویژه در سیستم‌هایی که در صنایع حساس مورد استفاده قرار می‌گیرند، امری حیاتی است. تاکنون روش­های متنوعی برای تولید داده­های­آزمون، توسعه داده­شده­اند. با این حال هیچ یک از این روش­ها، دامنه فضای وروردی را پوشش نمی­دهند؛ زیرا ممکن است مجموعه داده آزمون تولید­ شده تنها از یک زیر­دامنه از دامنه اصلی انتخاب شده باشد و تمام زیر­دامنه­های قابل قبول برنامه تحت ­آزمون را پوشش ندهد. همچنین، در بسیاری از سیستم­های پیچیده، ممکن است دامنه ورودی بیانگر رفتار و دامنه سیستم تحت آزمون نباشد. بنابراین لازم است باتوجه به روابط بین پارامترهای ورودی که در انشعابات برنامه به چشم می­خورد؛ دامنه رفتاری سیستم را مدل کرد. عدم استفاده از پوشش­ دامنه به معنای آن است که بسیاری از خطاهای پنهان برنامه کشف­ نشده باقی می­ماند. این خطاها مانند خطاهای نحوی توسط ابزارهای کامپایلری قابل شناسایی و رفع نیستند. تاکنون معیارهای پوشش متنوعی در بحث آزمون نرم‌افزار، ارائه شده است امّا هیچ یک دامنه را پوشش نمی­دهند. به طور کلی، شناسایی یک مجموعه داده آزمون محدود که به اندازه کافی رفتار اساسی یک برنامه را به تصویر بکشد، به طوری که همه خطاها شناسایی شوند، یک مسئله باز است. ضعف معیارهای پوشش موجود، علاوه بر تأثیر سوء در موفقیت آزمون، سبب ناکارآمد بودن گام اصلی اشکال­زدایی یعنی مکان‌یابی خطا هم خواهد ­بود. با این وجود، تاکنون پژوهشی ارائه نشده که به طور مستقیم تأثیر دامنه بر مکان‌یابی خطا را بازبینی کرده و با این دید به ارزیابی روش­های تولید داده آزمون بپردازد. از این­رو با هدف کشف خطای بیشتر، ابتدا با ارائه الگوریتم EvoDomain که یک روش پویا برای تولید مجموعه‌های آزمون هدفمند و ترکیبی از الگوریتم‌های ژنتیک و تپه نوردی می‌باشد؛ به توسعه معیار پوشش مبتنی بر منطق تصمیم/شرط اصلاح شده، خواهیم پرداخت تا توانایی شناسایی خطای این معیار را بهبود بخشیم. از آنجا که فرآیند مکان‌یابی خطا نمی­تواند مستقل از فرآیند تولید داده­آزمون باشد؛ در گام دوم ، برمبنای معیار توسعه داده شده در گام قبل، یک مجموعه آزمون، تولید کرده و اثر آن را بر کیفیت مکان‌یابی خطا بررسی می‌کنیم.  با ارزیابی‌های انجام شده، در عمل مشاهده شد که انتخاب داده‌های آزمون از سرحدهای دامنه رفتاری نواحی برنامه تحت آزمون، در مقایسه با داده‌هایی که بر اساس دو معیار شناخته شده MC/DC و RoRG انتخاب شده‌اند؛ به ترتیب با افزایش ۷۴,۴۴% و ۶۵,۰۶% در نرخ تشخیص خطا همراه بوده‌اند. روش ارائه شده همچنین ۳۲% بهبود در اثربخشی همگرایی، در مقایسه با روش COSMOS که روش ایستای تحلیل دامنه است، نشان داد.

واژه‌های کلیدی: آزمون نرم‌افزار، پوشش دامنه، آزمون مبتنی بر منطق، ژنتیک، مکان‌یابی خطا.


 

مکان: دانشکده مهندسی کامپیوتر، طبقه ۲  ،اتاق دفاعیه دکتری